Para Kumita Ng Pera
Ni cristina casacop
Sa kanyang paglisan pilit na ngiti ay sisilay,
Bakas ay ligaya ngunit higit ang kalungkutang taglay.
Hindi man sabihin, sa mata’y mababanaag,
Mga impit niyang luha’y naghahangad ng liwanag.
Piniling magpaalila sa hindi niya kababayan,
Lungkot ng pag-iisa’y pilit na kinakalaban.
Kung minsa’y sawing-palad, umuuwing luhaan,
Ngunit patuloy pa rin sa pakikipaglaban.
At pagdating doon, sa pamilya’y nangungulila,
Kadalasa’y walang magawa kundi ang lumuha.
Long-distance calls na kay mahal, kahit pano’y naiibsan,
Ang sakit ng damdaming ni sa pagtulog di maiwasan.
Trabaho dito, trabaho doon ang kanilang ginagawa,
Hindi magawang tumigil, hindi maisipang magsawa.
Pagal nilang katawan, kama lang ang nakakaramdam,
Hapdi nilang dinaranas, tanging haligi ang may alam.
At sa pag-uwi nila’y santambak ang pasalubong,
Chocolates at pabango, lahat nais sumalubong.
Hindi man lamang naisip kung ano’ng hirap nila,
Sarili’y ibinenta para kumita ng pera.
(July 30, 2009)
